ASTRONOMIE

HISTORISCH

Definitie

Daarnaast moet u er meer over weten.

Astronomie is de wetenschap van het observeren van sterren en probeert hun oorsprong , hun evolutie en hun fysische en chemische eigenschappen te verklaren. Met meer dan 5.000 jaar geschiedenis gaat de oorsprong van de astronomie terug tot voorbij de oudheid in prehistorische religieuze praktijken . Astronomie is een van de weinige wetenschappen waar amateurs nog een actieve rol in spelen. Het wordt als hobby beoefend door een groot publiek van amateurastronomen . Astronomie wordt beschouwd als de oudste van de wetenschappen. Archeologie onthult inderdaad dat bepaalde uitgestorven beschavingen uit de bronstijd , en misschien uit het neolithicum , al kennis hadden van astronomie. Ze hadden het periodieke karakter van de equinoxen begrepen en ongetwijfeld hun relatie met de cyclus van de seizoenen, ze wisten ook hoe ze bepaalde sterrenbeelden moesten herkennen. De moderne astronomie dankt haar ontwikkeling aan die van de wiskunde sinds het oude Griekenland en aan de uitvinding van observatie-instrumenten aan het einde van de middeleeuwen . Als astronomie naast astrologie gedurende verschillende eeuwen wordt beoefend, zag het tijdperk van de verlichting en de herontdekking van het Griekse denken het onderscheid tussen rede en geloof opduiken, zo erg zelfs dat astrologie niet langer wordt beoefend door astronomen .

Daarnaast moet u er meer over weten.

Uitvinding

Daarnaast moet u er meer over weten.

De uitvinding van de astronomie dateert uit de Chaldeeuwse beschaving. In zijn vroege dagen was astronomie gewoon de observatie en voorspelling van de beweging van hemellichamen die met het blote oog zichtbaar waren.

Deze verschillende beschavingen hebben veel bijdragen en ontdekkingen nagelaten.

Daarnaast moet u er meer over weten.

Vooruitgang in kennis

Daarnaast moet u er meer over weten.

Tijdens de Renaissance stelde Copernicus een heliocentrisch model van het zonnestelsel voor dat veel punten gemeen had met de stelling van Nasir ad-Din at-Tusi , met de De revolutionibus gepubliceerd in 1543 na zijn dood.

Bijna een eeuw later wordt dit idee verdedigd, uitgebreid en gecorrigeerd door Galileo en Kepler . Galileo stelt zich een astronomische telescoop voor , die zich laat inspireren door het werk van de Nederlander Hans Lippershey (wiens telescoop slechts drie keer vergroot werd en objecten vervormde), om zijn waarnemingen te verbeteren. Kepler vertrouwt op zeer nauwkeurige waarnemingen van waarnemingen van de grote astronoom Tycho Brahe en is de eerste die zich een systeem van wetten voorstelt die de details van de beweging van de planeten rond de zon regelen, maar hij is niet in staat een theorie te formuleren die verder gaat dan het simpele beschrijving gepresenteerd in zijn wetten .

Het is Isaac Newton die, door de zwaartekracht te beschrijven aan de hand van zijn bewegingswetten, uiteindelijk een theoretische verklaring geeft voor de beweging van de planeten. Hij vond ook de reflectortelescoop uit , die de waarnemingen verbeterde.

De verschuiving van het geocentrische model van Ptolemaeus naar het heliocentrische model met Copernicus / Galileo / Newton wordt door de wetenschapsfilosoof Thomas Samuel Kuhn omschreven als een wetenschappelijke revolutie .

Er wordt ontdekt dat de sterren zeer verre objecten zijn: de dichtstbijzijnde ster in het zonnestelsel , Proxima Centauri , is meer dan vier lichtjaar verwijderd .

Daarnaast moet u er meer over weten.

Evolutie

Daarnaast moet u er meer over weten.

Met de introductie van spectroscopie wordt aangetoond dat ze vergelijkbaar zijn met de zon , maar in een breed bereik van temperatuur , massa en grootte. Het bestaan van ons Melkwegstelsel , als een aparte reeks sterren, is pas in het begin van de 20e eeuw bewezen vanwege het bestaan van andere sterrenstelsels .

Kort daarna ontdekken we de uitdijing van het universum , een gevolg van de wet van Hubble, die een verband legt tussen de snelheid waarmee andere sterrenstelsels zich van het zonnestelsel verwijderen en hun afstand.

Kosmologie grote vooruitgang geboekt in de 20e eeuw , met name de Big Bang theorie breed gedragen door astronomie en natuurkunde, zoals cosmologische warmtestraling (fossiele of bestraling) en de verschillende theorieën nucleosynthese verklaren overvloed chemische elementen en hun isotopen .

In de laatste decennia van de twintigste eeuw maakten de opkomst van radiotelescopen , radioastronomie en computerverwerkingsmiddelen nieuwe soorten experimenten mogelijk met hemellichamen op afstand, door spectroscopische analyse van de emissielijnen die door atomen worden uitgezonden. En hun verschillende isotopen tijdens kwantum springt en wordt door de ruimte uitgezonden door elektromagnetische golven .